Πρόοδος

Υπάρχουν άνθρωποι που πλέον δεν μπορούν να φτύσουν ροχάλα στο δρόμο και υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα το μπορούν πολύ καλά.
Υπάρχουν άνθρωποι που πλέον δεν αφήνουν τρυπάνι στο μικρό τους δάκτυλο για να κάνουν γεώτρηση στη μύτη και τα αυτιά τους και υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν.
Αυτή η διχοτομία είναι ένα σημάδι μιας γενικής προόδου, έστω μικρής.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα κι αν περάσουν μια απλή ηλεκτρική πόρτα, γυρίζουν φοβισμένοι το κεφάλι τους για να διαπιστώσουν αν ο μηχανισμός λειτουργεί. Αυτοί είναι ήδη «Gentlemen της προόδου».
Στο σπορ δεν χρειάζεται πλέον να βοηθήσεις καμία γυναίκα αν βρεθεί σε "δύσκολη θέση". Έτσι ο άντρας αποβάλλει σταδιακά την δουλική νοοτροπία να της κουβαλάει τα πακέτα, να σηκωνει την ομπρέλα της, να της ανάβει το τσιγάρο, να της γεμίζει το ποτήρι κ.λ.π.. Πλέον όλο και περισσότεροι άντρες ανακαλύπτουν τον χώρο στον οποίο επίσης ανήκουν, την κουζίνα. Πάλι μια μικρή πρόοδος.
Τώρα λείπουν τα υποπόδια. Υποπόδια σε όλα τα κομμωτήρια, στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στα λεωφορεία, στους θαλάμους αναμονής, παντού όπου οι άνθρωποι πληρώνουν για να κάτσουν. Υποπόδια και εκεί που πληρώνονται για να κάτσουν.
Επίσης πρέπει να υπάρχουν κλιματιστικά σε όλους τους χώρους και ανεμιστήρες σε όλα τα παράθυρα. Και όλα αυτά για να μην μπορεί κανείς πλέον να φωνάξει: «Κάνει ρεύμα!». Και όποιος το κάνει παρ΄όλα αυτά, να οδηγείται στο πλημελειοδικείο για διάδωση ψευδών πληροφοριών και να πληρώνει πρόστιμο.
Να απονέμουν το Νομπέλ και άλλα χρηματικά έπαθλα σε εκατομμυριούχους συγγραφείς, αυτό είναι τροχοπέδη για την πρόοδο. Με χρήματα μπορείς να τιμήσεις μόνο έναν καλλιτέχνη που δεν έχει χρήματα.
Να τρως το καλκάνι με τη πέτσα του και από πάνω να ισχυρίζεσαι πως "αυτό του δίνει τη γεύση", είναι μεσαιωνική οπισθοσδομική αντίληψη και ταιριάζει μάλλον σε ένα θωρακισμένο Δρακοκτόνο.
Να έχεις μια υπερβολικά καθαρή γραφή είναι ένας από τους λιγους καλοδεχούμενους σνομπισμούς. Γράφεις γι΄αυτόν που θα διαβάσει.
Να θαυμάζεις μια γυναίκα έτσι που να ωφελειται αυτός στον οποίο η γυναίκα ανήκει και όχι αυτός που θαυμάζει, είναι ύψιστος πολιτισμός.
Να λες πάνω από δύο φορές την ημέρα πως πονάει το γόνατό σου όταν το πατάς, αυτό δεν είναι προοδευτικό. Πρόοδος είναι να λες δέκα φορές την ημέρα σε δέκα διαφορετικούς ανθρώπους το φάρμακο που σε θεράπευσε.
Να μπλέκεις ανθρώπους σε διάλογο με σκοπό να τους αποσπάσεις απόψεις για να τις αποκρούσεις, αυτό είναι πάτος.
Για τον "προσηλυτισμό" χρειάζεσαι τουλάχιστον μία καλή δικαιολογια, τον «ιερό φανατισμό». Μεταξύ καφέ και μπισκότου αποφεύγεις τον προσηλυτισμό.
Τα ανώνυμα γράμματα και τα ανώνυμα μηνύματα είναι μία χυδαιότητα. Γράφεις «σε θέλω» και τελείωσε.
Το σκάλισμα της μύτης σε δημόσιο χώρο, δεν γοητεύει πλέον ούτε τα παιδιά, αν και πριν από πενήντα χρόνια μόνο, ανήκε στις πιο αγαπημένες μικρές χαρές της ζωής.
Όλο και πιο συχνά βλέπεις ζευγάρια, να ξεχνούν για λίγο το "πίτσι πίτσι, πιτσουνάκια" και να προπαθούν να φέρουν σε δύσκολη θέση ο ένας τον άλλο. Αυτό είναι οκ. Όμως να μπερδέψεις έναν τρίτο στο ρόλο του δικαστή, αυτό είναι άτιμο, ειδικά όταν ο δικαστής έχει ήδη ρίξει ένα μάτι στη γυναίκα.
Υπάρχουν δηλαδή ακόμη πολλά πράγματα που πρέπει να βελτιωθούν

Άνα