Μια εκδρομή

Μια φίλη μου, καθηγήτρια της Φιλοσοφίας από τη Νυρεμβέργη, μου έγραψε πως βρίσκεται σε φάση κατάθλιψης και πρέπει οπωσδήποτε να "καταφύγει στην ειρήνη των βουνών", μια άκρως μοντέρνα έκφραση, όπου θέλει να κάνει ένα είδος καθαρτικού λουτρού τους «πνεύματος και της ψυχής» της Δώσαμε ραντεβού στη Βιέννη και μόλις συναντηθήκαμε άρχισα να της μιλώ με ενθουσιασμό για το Schneeberg, το Sonnwendstein, το Zauberberg και άλλα βουνά της περιοχής. "Άσε τα επιδεικτικά καμώματα ξεπερασμένων εποχών" μου είπε ξαφνικά "και κάλεσε μερικούς άντρες να μιλάμε ώρες ολόκληρες για τον Μπρέχτ, τον Καμύ, τον Μάν, να διεγείρουμε το πνεύμα μας στον καθαρό αέρα". Ήταν πανευτυχής όταν της ανακοίνωσα ότι τυχαία γνωρίζω τρείς κατάλληλους άντρες που μπορούν να κατέβουν και να περάσουν το Σαββατοκύριακο μαζί μας στο ξενοδοχείο. Μετά πρότεινε να πληρώσει το ταξί για να πάμε να υποδεχτούμε τους άντρες στον σταθμό. Στη διαδρομή μπορούμε να θαυμάζουμε το τοπίο και να συζητάμε για την ομορφιά και την ειρήνη της φύσης, όμως χωρίς εξάρσεις για το τάδε φύλλο και τον δείνα θάμνο, να απολαύσουμε το τοπίο πανοραμικά. Το σχέδιο κρίθηκε αποδεκτό και τρεις ώρες αργότερα καθόμασταν αναπαυτικά στο μπαρ του ξενοδοχείου, η φιλόσοφος, εγώ, τρείς άντρες και ένας τέταρτος άντρας ο οποίος είχε προσκληθεί από τα ευγενικά μας χαμόγελα. Λόγω έλλειψης χρόνου, ο τέταρτος άντρας έφυγε πριν τελειώσουμε τη συζήτηση με θέμα "η φιλοσοφία στη μουσική του Ραχμάνινοφ". Η καθηγήτρια με ρώτησε ως πότε σερβίρει ποτά το μπαρ και πως άκουσε πως σερβίρουν ως τις 10. Της είπα πως πρόκειται για συκοφαντία, το μπαρ σερβίρει τσάι και αναψυκτικά ως τις 12 τα μεσάνυχτα. Μου απάντησε πως εννοούσε το κρασί, με προτίμηση το Μπορντώ και το ουίσκι. Έπειτα πρότεινε να αρχίσουμε την πόση στις 7, ώστε να προλάβουμε να καταναλώσουμε την αναγκαία ποσότητα ως τις 10. Της είπα πως εδώ και τρεις μήνες είμαι αντιαλκοολική και δεν ξεκινώ ποτέ πριν τις 8. Εκείνη συμφώνησε γιατί δεν ήθελε να αποθαρρύνει τον σκληρό αγώνα μου και ούτε να αμφισβητήσει τις με κόπο και υπέρβαση κερδισμένες αρχές μου. Στη διάρκεια της βραδιάς μετακομίσαμε σε τραπέζι όπου μεγάλωσε ο αριθμός των αντρών της παρέας μας. Με επιθετικό κέφι η φιλόσοφος τους ρωτούσε αν όντως πιστεύουν πως ο καθαρός αέρας των βουνών μπορεί να είναι το φάρμακο για τις διάφορες παθήσεις τους. Αργότερα μειναμε μόνες και ανέβηκε με εμένα στο ρόλο του ορειβάτη οδηγού τις σκάλες. Πρόλαβε να τραυλίσει Schnn.... erg.... Sooon...berg.... Zau...berg, πριν χαθεί πίσω από την πόρτα με την ηχομονωτική επένδυση.

Ίρις