Θα μείνουμε φίλοι

Τώρα θα έχεις την ησυχία σου, όμορφη γυναίκα...
Δεν θα σε ενοχλεί πια το βλέμμα του σφαχταριού...
Έτσι το ήθελες
Το κατάλαβε. Σου ήταν βάρος
Και θα 'ρθουν μέρες και θα 'ρθουν χρόνια πολυποίκιλης μοίρας...
Και κάποτε, μια κουρασμένη στιγμή, θα σκάψεις στα γράμματά του:
«Ήταν άρρωστος για μένα και τον άφησα να πεθάνει»
Τώρα θα έχεις την ησυχία σου, όμορφη γυναίκα.
Θα σιγήσει η κλάψα η ατέλειωτη.
Και μιλάει η ματιά σου η σκληρή: «Βλέπεις; Έτσι σε προτιμώ...»
Έχεις δει τον μαύρο πάνθηρα στο κελί του;
Τον είδες να περπατάει οχτάρια με τα κίτρινα μάτια της τρέλλας;
Τον έχεις δει;
Τώρα θα έχεις την ησυχία σου, όμορφη γυναίκα.
«Θα μείνουμε φίλοι, Νικ, έτσι δεν είναι; Σωστά; Τι είναι; Τι έχεις;»
«Τίποτα...», της είπε. Και της έδωσε το χέρι του.

Άνα