Πάντων δυσμαχώτατον γυνή

>Ακόμα και την μαύρη μάμπα μπορείς να την αγγίξεις έτσι που να μην μπορεί να σε δαγκώσει.
Το πουλί του παραδείσου είναι υπέροχο... αρκεί να μην περιμένεις να παίξει άρπα. Γιατί άρπα δεν παίζει.
«Θα μπορούσες να με είχες εκπαιδεύσει καλύτερα», είπε η Μανού στον Δόκτωρα Πορτοφολάκη.
Στην προκρούστεια κλίνη των αναγκών σου μπορείς να ξαπλώσεις σχεδόν όλες τις γυναίκες. Αλλά τι θα κάνεις με τους «ακρωτηριασμένους κορμούς»;
Το ντεπόν δρα υπέροχα κατά του πυρετού.
Αν όμως χρειάζομαι τον πυρετό;
Τότε ο βάκιλος της ελονοσίας θα ήταν πιο χρήσιμος.
«Πάρε με!», είπε η κατά συρροήν δολοφόνος αντρών, «είμαι ακόμα όμορφη».
«Μας κλέβετε τις καλύτερες δυνάμεις μας!», είπε ο συγγραφέας, αξιοθρήνητα.
«Και τι μας νοιάζει αυτό εμάς;», είπε η γυναίκα στο δωμάτιό της.
«Είναι θέμα ηθικής να σας ενδιαφέρει», είπε ο συγγραφέας, αξιοθρήνητα.
«Αν είναι έτσι, πρέπει να μας εκπαιδεύσετε», είπε η κυρία.
«Δεν έχουμε το χρόνο!»
Ο γνώστης είδε ένα χαλίκι τυλιγμένο με χιόνι να κατρακυλάει στην πλαγιά του βουνού.
«Μια χιονοστιβάδα!», φώναξε και έφυγε τρογαδόν.
«Πού;», ρώτησε ο περαστικός και είχε ήδη θαφτεί.
Κάθε πλέονέκτημα που εκβιάζω από ένα ζωντανό πλάσμα, εδώ κάτω, αντιστοιχεί σε ένα αναπόφευκτο μειονέκτημα του ίδιου μεγέθους.
Ένα ευνουχισμένο ζώο γίνεται πιο τρυφερό και ελεγχόμενο. Όμως είναι ένα «ευνουχισμένο ζώο».