σκιές σαλέψαν στις σπηλιές
σκόρπισαν γλύκες και χαρές
βάσανα, πόνοι, δάκρυα
Άλογα λευκά σε ολόλευκους χιονάτους βόρειους τόπους
Στη μάχη μπαίνουν αρσενικά και θηλυκά
Και πλέον δεν χωρίζουν, μαζί βοσκούν, και περπατούν, και τρέχουν, και κοιμούνται…
Και ποιος θνητός τολμά να τα πειράξει τούτα τα ιερώτατα, τα πλάσματα τα ερωτοχτυπημένα...
Φρικιάζουν και φουσκώνει η θάλασσα, και πολιτείες γκρεμίζουν
Μα ήσυχα αν τ’ αφήσουν, στους ουρανούς θα δεις να πετούν με τα λευκά μεγάλα τους φτερά, τα δυνατά τους πόδια να καβαλούν τα σύννεφα εξαυλωμένα.. Κι αν τύχει από εκεί ψηλά, πέσει το σπέρμα τους στο χώμα… εκεί που πέσει αρωματίζει ο τόπος, κι ανθούς γεμίζει..
Τρεις ήλιοι φανερώνουν, σκορπούν τα σύννεφα κι αναγεννάται ο σκοτεινός ο τόπος … Τραγούδια ακούγονται ερωτικά σε γλώσσα απόκοσμη κι αλλόκοτη, απ’ τα κατάβαθα της γης κι από τις ρίζες των μεγάλων δέντρων φερμένα, ποτισμένα με φως λαμπρό κι αρώματα μεθυστικά μιας συνουσίας ιερής…
Και τότε αλλάζει η φύσις των πραγμάτων και γίνονται όλα μυστήρια και φοβερά…
Εσκόρπισεν ο έρωτας και πάλιν τους ανθούς του…
Γιώργος Χρηστάκης
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου