Είχα ακούσει τον καιρό.. υψηλά βαρομετρικά και χαμηλές πιέσεις έλεγε. Χαμογελούσα...!
Στη διάρκεια της νύχτας ένα τέτοιο κύμα θα ερχόταν από τον Ατλαντικό προς τη Γαλλία, από τα νοτιοδυτικά.
Μια πυκνή ομίχλη κάλυπτε τα πάντα στο χωριό.
Η θερμοκρασία είχε δείξει αισθητή άνοδο στην περιοχή.
Το Lusignan ήταν ένα μικρό αραιοκατοικημένο χωριό στην εξοχή.
Είχα λίγη ώρα για σκότωμα και σκέφθηκα να την περάσω λίγο πιο κάτω απ’ το μικρό πανδοχείο που έμενα, στο Μπαρ των φίλων… «Bar d'amis» λεγόταν.
Κατεβάζοντας μια δυο μπύρες θα περνούσε η ώρα..
Η σερβιτόρα ήταν μια λιγνή φυσιογνωμία… την έβλεπες κι είχες την αίσθηση πως τα ρούχα της περπατούσαν μόνα τους, σχεδόν χωρίς περιεχόμενο.. Κάποιες έντονες πινελιές απ’ το μακιγιάζ φανέρωναν το πρόσωπό της, ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, το έκρυβαν.
Δυνατές φωνές ακούγονταν από τις συνομιλίες στα γύρω τραπέζια.
Κάποιοι στέκονταν όρθιοι γύρω απ’ το μπαρ.
Είχαν ευχάριστη διάθεση κι έδειχναν αόριστα χαρούμενοι.
Μιλούσαν για business , για ακίνητα, για τις διακοπές τους.
Δεν ένιωθα καμία ικανοποίηση που βρισκόμουν ανάμεσα σε τούτο το σινάφι.
Παρατήρησα πως μόνο σ’ ένα τραπέζι μιλούσαν χαμηλόφωνα. Δυο γυναίκες κι ένας άνδρας.
Μου φάνηκε πως μιλούσαν για τον καιρό…
Γιώργος Χρηστάκης
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου