Λίγο μετά

Μακριά κακιά καμήλα.
Πουλί όμορφο. Καλό, πάρτο....καλό...
Ο γύρος της τροχιάς από την καμπύλη του διαστήματος, πάλι σττο στριφογύρισμα της σκουληκότρυπας μας φέρνει.
Πρέπει να ξυπνήσεις ...ξεκίνα ...τώρα...Ξύπνα..
Και νάμαι λοιπόν τώρα εδώ, να ξεπηδώ απ' το τίποτα, όπως ο Έρωτας από τον θάνατο. Ξέρω μόνο πως ήμουν ο Δαυίδ Φόρτος, κι είχα αληθινά μύες από ατσάλι, ωραίους στιβαρούς... και τώρα τούτη τη στιγμή απλά μεταφέρομαι και δεν γνωρίζω ούτε που θα ξυπνήσω ούτε αν θα είμαι κλεισμένος μέσα σ' ένα κουτί ή κάτι άλλο.....
Μπορεί και να είναι όνειρο όλο τούτο.... αλλά δεν είναι..... αποκλείεται να είναι...
Κι αυτό το γεμάτο τρύπες μουχλιασμένο τυράκι που μου βασανίζει τα μάτια....
Επάνω... ψηλά ...ψηλά...ανάμεσα σ' ατέλειωτα επίπεδα, σχηματισμούς και σχήματα.... που δεν είχαν λόγια, ούτε γνώριζαν αναμνήσεις....
Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις...Ξύπνα

Γ