Τα σύμφωνα της σάρκας

Ο λυρισμός που κάποτε με εντυπωσίαζε τώρα μου φαινόταν σαν ένα συνονθύλευμα από κοινοτυπίες…

Εκείνος έμοιαζε τώρα σαν τον ασθενή στην εντατική που τον επισκέπτονταν οι ερωμένες του..

Μια βροχή ραγδαία που ξεχυνόταν σαν ξαφρισμένη σαμπάνια στο δρόμο…

Η θερμοκρασία κατέβαινε και η νυχτερινή ομίχλη έφερνε στο νου μέσα απ’ τη θαμπάδα, φράουλες με παγωτό παρφέ..

Δεν ένοιωθε πια κανένα φόβο… τόσες ταραχές ….. έχουν κι αυτές τα προνόμιά τους… ακυρώνουν τις καθημερινές συγκινήσεις και κάνουν να μοιάζει γελοίο ότι τρομοκρατεί τον κοινό άνθρωπο..

Οι αρματωμένοι στρατιώτες μοιάζαν άοπλοι μπροστά του…

Αναποδογυρισμένα καράβια είχαν μαζευτεί στην πλατεία… κουφάρια που τα παρέσυρε ο άνεμος της θάλασσας και τα ‘φερε ως εδώ…

Εκείνος ανέβηκε στον έβδομο όροφο κι ακούμπησε στο βρεγμένο περβάζι κοιτώντας από εκεί ψηλά την όμορφα φωτισμένη πλατεία..

Τα μάτια του σιγόκλειναν… ένας μεγάλος γάτος τυλίχτηκε στα πόδια του..

6 και 45 ….. ξημέρωνε ….. ο πανικός κι η βάρδια είχαν τελειώσει