Μετεωρίτης

Και πως να γινόταν κανείς ν' αγνοήσει, πως τα πάθη είναι καρφωμένα σε μια απειροελάχιστη στιγμή του χρόνου, πως δεν κοιτούν ποτέ γύρω τους, πως πάντα περνούν δίπλα… ξυστά απ’ το στόχο τους…. Και τον αφήνουν πίσω…

Καβαλάρης σε έναν πυρακτωμένο πίπτοντα στο χάος στο άπειρο μετεωρίτη… που αγνοεί νόμους και κανόνες ….που αγνοεί τα πάντα…. Που παρασύρει ότι βρεθεί μπροστά του σ’ αυτή την ξέφρενη πορεία του… μέχρι να φτάσει να περάσει τη μεγάλη Πύλη, να βρεθεί στο φως, στην ομορφιά του μεγάλου ουρανού………… ή έτσι απλά πετώντας….. προς τους γκρεμούς τους μεγάλους….. να γκρεμιστεί και να γίνει κομμάτια…

Γιώργος