Όλο το σύμπαν ….
Στα απόκοσμα
βάθη του…
Μια ασφάλεια παράξενη λούζει το
σώμα…. Σκάψε βαθιά εκεί είναι η πηγή του πλούτου, τα χρυσάφια της γης. Εκεί
είναι και το τέλος της πρώιμης Άνοιξης,
των τρομαγμένων πουλιών..
Στη λαχτάρα που γεννά η δίψα των
χειλιών σου…. Στις ατελείωτες σκοτεινές διαδρομές των πυρωμένων συρμών..
Εκεί που γεννιέται και πεθαίνει τ’
όνειρο… στο γέλιο του μικρού παιδιού που παίζει στις λάσπες…
Τα μπαλκόνια με τα γιασεμιά
άνθισαν και φέτος.. αντριέψαν και κρύψαν τη σκιά σου…
Ο ρυθμικός χτύπος των δαχτύλων σου στον τοίχο…
Η σχισμή του αιώνιου τέλος, της ανάσας του αέρα λίγο πριν τη βροχή..
Από εκεί περνούσαν όλα… και
βαφτίζονταν κι έστεκαν σιωπηλά όπως τα νούφαρα της λίμνης που ξάπλωναν προσεκτικά
μην τσαλακώσουν του νερού το διάφανο, όπως την πρωινή δροσιά που μάχονταν να
σβήσει την επίμονη σπίθα χωρίς αποτέλεσμα…
Σηραγγώδεις διαδρομές ατέλειωτες
έκαναν τις κόρες των ματιών ν’ ανηφορίζουν .. Σημάδια δόξας χαραγμένα στην
εύφορη γη του..
Έδαφος μαλακό, πεδίον ολισθηρόν ,
κάλεσμα απόκοσμο…
Το ρυάκι που τρέχει και ποτίζει
τα όνειρα, που ξεδιψά τα πάθη…
Ακόντιο που πετά στον ουρανό να τρυπήσει
την απουσία τη δική σου…
Είναι εκεί…. Μέσα μου
Κάθε ήσυχη νύχτα, κάθε βουβό
ξημέρωμα … στο νου, στην καρδιά, στο κορμί της…. Στο σύμπαν μου…. Στο μηδέν μου
Γιώργος
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου