Μια απόκοσμη μέθη κάνει τα κορμιά να σπαρταρούν να τρέμουν …
Να κονταροχτυπιούνται σε μια ανελέητη μάχη….
Τα ακροδάχτυλα των χεριών της σκάβουν τη σάρκα …
Τα δάχτυλα των ποδιών της ανοίγουν και τεντώνουν σα να θέλουν να εξωθήσουν όλη αυτή την κοσμική ενέργεια που ορίζει τη σάρκα και το νου…
Κι ύστερα σφίγγουν και την ξαναγυρνούν σε μια αέναη ροή που στροβιλίζει εντός μας.
Τα μάτια της ψάχνουν και περνούν πίσω απ' το κάθε κύτταρο ….
Τα χείλη της ολοκόκκινα υγρά χαράζουν θεϊκά μονοπάτια πάνω στο κορμί … που χάνεται στη μαγική και ιερή δίνη που προκαλούν τα κύματα των σπασμών και της ευελιξίας του σώματός της…
Σταγόνες ιδρώτα στάζουν πάνω στις οργισμένες θηλές και γλιστρούν νωχελικά στις περήφανες πλαγιές του στήθους της…
Περνούν τα χέρια κάτω απ’ την καμπύλη της ανασηκωμένης απ’ τον πυρωμένο πόθο πλάτη και την σφίγγουν συνθλίβοντάς την πάνω στο κορμί που τη λαχταρά.
Φθάνουν στο αυτί τα βαθιά γουργουρητά της αρχαίας σπηλιάς των ηδονών της ….
Τα όμορφα πόδια στέκουν καρτερικά να γεμίσει ηδονές η στάμνα με το ολάνθιστο υγρό κόκκινο τριαντάφυλλο που χάνεται στο σκοτεινό της βάθος…
Μάτια υγρά κοιτούν σχεδόν παρακλητικά την ώρα που το δυνατό άτι διασχίζει καλπάζοντας την πυρωμένη πύλη και σχίζει τα υγρά φυλλώματα της λάγνας χλόης…
Κορμιά δουλεύουν ασταμάτητα σαν καλοκουρδισμένα γρανάζια να μη σταματήσει η τροχιά για τη μοναδική στιγμή που θα χυθούν στο άπειρο όλοι οι ποταμοί του γαλαξία κι όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού θα πέσουν να κοιμηθούν πάνω στο σώμα……
Κι φωνή…. σπαρακτική ηδονή θα φτερουγίζει στο σύμπαν….
Γιώργος Χρηστάκης
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου