Μια κουταλιά αρετή

Μια μέρα ξαφνικά ανακάλυψε πως η αρετή ήταν ένα στρογγυλό μικρόβιο με ποδαράκια.

Τότε αποφάσισε αμέσως να δώσει στην πεθερά του να πιει μια μεγάλη κουταλιά αρετής.

Το αποτέλεσμα ήταν συνταρακτικά τρομακτικό: Αυτή η κυρία αποκήρυξε παντελώς τις κακεντρεχείς της παρατηρήσεις.

Και σαν να μην έφτανε αυτό ίδρυσε ένα σύλλογο για την προστασία των εξαφανισμένων αλπινιστών, και ακόμη σε λιγότερο από δυο μήνες είχε μια τόσο παραδειγματική συμπεριφορά που τα ελαττώματα της κόρης της, δηλαδή της γυναίκας του, απαρατήρητα μέχρι εκείνη τη στιγμή , πέρασαν σε πρώτο πλάνο προς μεγάλο αιφνιδιασμό και κατάπληξή του.

Έτσι αποφάσισε να δώσει μια κουταλιά αρετής και στη γυναίκα του, η οποία τον είχε εγκαταλείψει την ίδια εκείνη νύχτα, επειδή τον θεώρησε άξεστο, ασήμαντο και εντελώς διαφορετικό από τα ηθικά αρχέτυπα που πλανώνταν αστράφτοντας μπροστά στα μάτια της.

Αφού σκέφτηκε για πολύ καιρό αποφάσισε στο τέλος και ήπιε και ο ίδιος ένα μπουκαλάκι αρετή, όμοιο με εκείνα που είχε δώσει στην πεθερά του και στην γυναίκα του.

Όμως και πάλι συνέχιζε να ζει μόνος και λυπημένος.

Όταν συναντά στο δρόμο την πεθερά του ή τη γυναίκα του χαιρετιούνται και οι δυο από μακριά με σεβασμό.

Δεν τολμούν να αλλάξουν κουβέντα.

Τόση είναι η τελειότητα τους και ο φόβος τους μήπως μολύνει ο ένας τον άλλον.....

Γιώργος Χρηστάκης