Ζητήματα ύπαρξης

Στη βάση της ύπαρξής μας βρίσκεται μια οδυνηρή και επίπονη σχέση… αυτή της μετάβασης και της συνεχούς εναλλαγής από το συνεχές στο ασυνεχές και το αντίστροφο..

Μέσα στην ανθρώπινη «ατέλειά» μας, πεθαίνουμε απομονωμένοι στην πορεία μιας αέναης και ακατάληπτης περιπέτειας που δεν έχει τελειωμό, γεμάτη νοσταλγία για την ενότητα που χάσαμε….

Δυσκολευόμαστε να αντέξουμε την κατάσταση που μας κρατά καθηλωμένους σε μια τυχαία και συμπτωματική ατομικότητα, μια φθαρτή ατομικότητα που εμείς οι ίδιοι είμαστε…

Κι αν επιθυμούμε διακαώς και με αστείρευτη αγωνία αυτό το ον να διαρκέσει αντί να πεθάνει όπως είναι ο προορισμός του, είναι γιατί έχουμε εξίσου την εμμονή μιας αρχικής ολότητας, που ξεπερνά την πύλη του «γήινου», «υλικού» κι ανθρώπινου «αποχαιρετισμού, που θα μας ενώσει με το «συνολικό» είναι….

Γιώργος Χρηστάκης