Το αλκοόλ νικά όλες τις άτυχες αγάπες. Όμως, άριστον μεν ύδωρ

Εντάξει, πίνω κι εγώ από κανένα, όμως είμαι μια φανατική αντιαλκοολική.
Είμαι αντιαλκοολική αλλά αποκλειστικά και μόνο με την εξής αρχή του Τολστόι: Αν κάποτε οι άνθρωποι είναι τόσο υγιείς και τόσο σοφοί ώστε να ζούνε αναγνωρίζοντας το δίκαιο και το άδικο, τότε και με ιδιοφυή νηφαλιότητα, θα διώξουν το αλκοόλ από τη ζωή τους.
Το δεκανίκι-αλκοόλ. Το αλκοόλ ως αναισθητικό για να μη νιώθουμε πόσο πολύ απέχουμε από τα εσώτατα αναπόφευκτα ιδανικά μας, πως απλώς φυτοζωούμε. Για να μην απελπιστούμε πρόωρα.
Το αλκοόλ μας αφήνει χρόνο... για την απόφαση της αυτοκτονίας.
Τα περιττά φράγκα που δώσαμε, ο εραστής που ανέραστα και με αδιαφορία παίρνουμε στην αγκαλιά μας, ή ώρα που κλέβουμε από τον αναγκαίο ύπνο μας, η περιττή τροφή που απολαμβάνουμε, όλα... όλα εκείνα που δεν αντιπροσωπεύουν την ιερή, αληθινή ανάγκη του φυσικού οργανισμού, πρέπει να εξαλειφθούν στην μετανοιωνένη μας μνήμη... με αλκοόλ.
Η μελαγχολία για τις αμαρτίες μας, για την άγνοια, για την αδυναμία μας, πρέπει να ξεπλυθεί με ρακί.
Με λίγα ποτήρια κρασί γίνονται αδιάφορα τα φράγκα που άδικα χάσαμε, η γυναίκα που χωρίς έρωτα απολαύσαμε, όλο το μαρτύριο της ύπαρξης γίνεται αδιάφορο.
Η μπίρα νικά την δυστυχισμένη διάθεση.
Στο γραμματοκιβώτιο περιμένουν οι λογαριασμοί. Όμως μετά το τρίτο λίτρο μπίρα, φτύνεις την γνώμη σου στα μούτρα του διευθυντή της τράπεζας -από μέσα σου φυσικά- πετάς τον εργοδότη σου από το παράθυρο μαζί με την καρέκλα του... εσωτερικά.
Ακόμα και η ερωμένη σου θα φάει την κλωτσιά της... όχι πάντα εσωτερικά.
Η μπίρα νικά όλες τις άτυχες αγάπες.
Το αλκοόλ γεμίζει το φοβερό χάσμα μεταξύ αυτού που είμαστε και αυτού που θα θέλαμε να είμαστε, έπρεπε να γίνουμε. Όσο πιο μεγάλο το χάσμα, τόσο πιο πολύ το αλκοόλ.
Όταν ο πίθηκος συνειδητοποίησε πως θα μπορούσε να γίνει άνθρωπος, άρχισε να τα κοπανάει για να ξεπεράσει τον πόνο που είναι ακόμα πίθηκος.
Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποίησε πως θα μπορούσε να γίνει θεϊκός, άρχισε να τα πίνει για να ξεπεράσει τον πόνο που είναι ακόμα άνθρωπος.
Δώσε στον άνθρωπο την απασχόληση που του ανήκει -πνευματική και σωματική- δώστου την γυναίκα που του ανήκει, τον άντρα που της ανήκει, δώστου το φαγητό που του ανήκει, την ηρεμία που του ανήκει... και τότε χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, θα νιώσει... Άριστον μεν ύδωρ.
Το αλκοόλ κανακεύει τις ανεπάρκειές μας. Αυτά.