Η Χαρά παρατηρούσε..... παρατηρούσε καλά γύρω.. και τα μικρά και τα μεγάλα...Πολλές φορές τα μικρά, τα πολύ μικρά είναι αυτά που δίνουν το κλειδί να περάσεις την πύλη, να δεις και να νιώσεις το καθαρό... να εκτιμήσεις τα "μαθήματα" που σου έδωσε η ζωή...Η Χαρά έκανε βήματα μικρά, κοντινά.. αν δεν πέσεις δε θα μάθεις ποτέ να σηκώνεσαι..έλεγε.... Προδίδεις τον εαυτό σου προβάλλοντας κάτι που δεν είσαι γιατί παρασύρθηκες απ' την παγίδα μιας ψεύτικης τελειότητας.. Μάθε απ' τη φύση και τα μικρά καθημερινά πράγματα.. μάθε ν' ακούς τα μικρά, τα απλά και τα γνήσια... να νιώθεις τη μικρή ανώνυμη στιγμή..αυτή οδηγεί στη μεγάλη ώρα....να βλέπεις τη στιγμιαία λάμψη πίσω απ' το μαύρο πανί....ν' αγαπάς το δάκρυ του ανθού της κερασιάς... τη ζεστασιά ενός αγαπημένου χεριού...
Η Χαρά κούμπωνε πάντα το μικρό κουμπί της μπλούζας της όταν έκανε κρύο. Στη Χαρά άρεσε να ξαπλώνει στη σκιά του μεγάλου δέντρου και να αφήνει τη γλυκιά μυρωδιά που αναδυόταν απ' το μικρό φραντζιπάνι να τρυπώνει νωχελικά στα σγουρά της μαλλιά..
Γιώργος
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου