Ξύπνα και νιώσε
Κάθε πρωί πριν ανοίξεις τα μάτια, οι δαιμόνοι μέσα σου έχουν σηκωθεί, έχουν φτιάξει τον καφέ τους και σε περιμένουν…
Σηκώνεσαι και κάνεις τα πάντα με τρομερή ταχύτητα, όπως εκείνη την απίστευτη ταχύτητα που μεγαλώνουν τα μωρά και τα βλέπεις τόσο διαφορετικά από τη μια μέρα στην άλλη.
Πετάς βιαστικά τα σκεπάσματα και σαν γκαστρωμένος έτοιμος για γέννα αρχίζεις να «ξερνάς» τις ίδιες καθημερινές συνήθειες, τα «γεια σας τι κάνετε», τα «χάρηκα που σε είδα», κι ένα πανομοιότυπο πλέγμα συμπεριφορών που θα σε οδηγήσουν πάλι όπως κάθε βράδυ στο κρεβάτι σου… στον ύπνο…
Και αφήνεις πίσω χωρίς μνήμη όλα αυτά που υπάρχουν γύρω σου, τη μυρωδιά του καφέ, τις απροετοίμαστες συναντήσεις των βλεμμάτων, ενός χαδιού που δεν περίμενες….
Φόβοι και ταραχές που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν το δρόμο, να βγουν έξω απ’ το σώμα, μέσα από ένα λαβύρινθο αιμάτινων αρτηριών και κυττάρων που προσπαθούν να σε κρατήσουν ζωντανό.
Και στιβάζεις κάθε μέρα στη μεγάλη αποθήκη χωρίς να σκέφτεσαι… Και στιβάζεις χωρίς σταματημό… Μέχρι να σκάσει πια η αποθήκη και να σου φωνάξει «καθάρισέ με»… κι εσύ δεν ξέρεις πως… από πού ν’ αρχίσεις… με τι εργαλεία…
Μια μικρή σκούπα έχεις για να καθαρίζεις την κουζίνα σου κάθε μέρα μετά το μαγείρεμα, και μια σφουγγαρίστρα για να γυαλίζεις το πάτωμα..
Σκύβεις το κεφάλι προς το μικρό σωρό των σκουπιδιών που μάζεψε η μικρή σκούπα, και λες τώρα πρέπει κάτι ν’ αλλάξει…
Και μες στην παραζάλη σου ξερνάς, όπως ο Ιωνάς το κήτος… και όχι το κήτος τον Ιωνά, πάνω στο μικρό σωρό με τα σκουπίδια…
Γιώργος Χρηστάκης
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου