Μάντεψε τι κάνω τα βράδια

Μάντεψε τι κάνω τα βράδια

Τις ώρες που λες βυθίζεσαι στον ύπνο..

Τότε εγώ κατεβαίνω στο νερό να βρω τις γυναίκες που κλαίνε… όμως δεν κλαίνε στ’ αλήθεια.

Τα δάκρυα είναι αόρατα, μόνο καίνε..

Λυπάμαι μα δεν θα κλάψω μαζί σας… μόνο για λίγο ίσως.. Θα κλάψουν για μένα τα παιδιά..

Την ώρα που όλοι κοιμούνται, κλαίει ο άνεμος, και φτερουγίζουν τα παράξενα πουλιά..

Το τραγούδι βυθίστηκε στο νερό και χάθηκε…

Το κορίτσι έλυσε τότε τα μαλλιά … Μια αηδόνα κάτι σιγοκελάιδισε…

Η σελήνη φώτισε την κρυφή σκιά…. Ένας ήχος σπασμένου κλαδιού κι ένα βουητό…

Το αγόρι ξάπλωσε δίπλα στη φωτιά …. Αποκοιμήθηκε γλυκά…

Το ξημέρωμα δεν είχαν μείνει παρά μόνο στάχτες κι αποκαίδια

Γιώργος Χρηστάκης