Η σιωπή

Βαθιά σιωπή……

Μια γλώσσα που την ξέρουνε λίγοι……

Της αρέσουν οι νύχτες του κόσμου, της ψυχής τα σκοτάδια ……..

Του νου το στροβίλισμα…

Της θάλασσας η απύθμενη άβυσσος…….

Τ’ ανεξιχνίαστα βάθη της πιο σκοτεινής σπηλιάς….

Η σιωπή αιωρείται στο άπειρο….. το παλεύει ….δεν είναι ήρεμη… μοιάζει θεριό ανήμερο… μια αιώνια στιγμή που συναντιέται με τους δαίμονες και τους αγγέλους, που τρυπώνει στο μυαλό και στα εντόσθια για να στήσει το μαγικό της ιστό….. που σε σπρώχνει στην άκρη….…….

Μετά η σιωπή θα χαθεί…….

Στο πρώτο γλυκοσάλεμα του ανέμου…..στην πρώτη σταγόνα της βροχής τη νύχτα…στο πρώτο του αηδονιού κελάιδισμα.

Η σιωπή είναι μια επανάσταση….. που ζητά ότι χάνεται …… κι ότι έχουμε ονειρευθεί… έχει συμμάχους τα βλέμματα, τα μάτια, τις καρδιές……. ‘Εχει τη δύναμη του έρωτα……. Τη σκληράδα της αλήθειας…..

Την αγωνία της ελεύθερης πτώσης…… το ρομαντισμό του γενναίου πολεμιστή…….

Χαράκτης του πιο φανερού ίχνους…. η σιωπή…….

Μια όμορφη γυναίκα που θα χορεύει πάντα στο σκοπό του αιώνιου ονείρου της γλυκιάς προσμονής……..

Κάποια τύχη την έφερε εδώ να κρεμαστεί στο μηδέν του χρόνου και του άπειρου…..

Στο αποκορύφωμα της ησυχαστικής άσκησης φθάνει κανείς στο άκτιστο, το "θαβώρειο" φως..

Στα κελιά κατά μόνας των "Γερόντων" του Αγίου όρους.

Γιώργος Χρηστάκης